Θυμάμαι

Θυμάμαι τουσ παλιούσ καιρούσ
Που αλωνίζαν όλοι
Κι όταν ζευγάριζαν ο νουσ
Γυρνούσε μεσ στ' αλώνι

Θυμάμαι μύλουσ και πανιά
Τσι πέτρεσ να γυρίζουν
Και χέρια που γενίκανε
Δρεπάνια να θερίζουν

Εκείνοι πόνεσαν πολύ
Στα πέτρινα τ' αλώνια
Γιατί ζυμώναν το ψωμί
Με δάκρυα τόσα χρόνια

Θυμάμαι πώσ κοσκίνιζαν
Και πώσ ξεκαθαρίζαν
Το στάρι από τ' άχυρα
Που σπέρναν και θερίζαν

Θυμάμαι όσοι έφαγαν
Ψωμί που είχε μούχλα
Πόσα παιδιά μεγάλωσαν
Με μπαλωμένα ρούχα

Εκείνοι πόνεσαν πολύ
Στα πέτρινα τ' αλώνια
Γιατί ζυμώναν το ψωμί
Με δάκρυα τόσα χρόνια