Τον ουρανό που σου ‘ταξα

Τον ουρανό που σου 'λεγα
Κι αυτόν που σου 'χα τάξει
Τον είχα μόνο στ' όνειρο
Και σε παλιά χαρτιά

Γι' αυτό και στον ζωγράφισα
Μ' ασήμι και μετάξι
Κι έτσι η αγάπη έγινε
Πουλάκι στη φωτιά

Τον ουρανό που γύρεψα
Να βρω στην αγκαλιά σου
Τον βρήκα μόνο μια στιγμή
Μα ήταν σαν βυθόσ

Ήταν βυθόσ μιασ θάλασσασ
Με τ' αμαρτήματά σου
Εκεί που μήτε άνθρωποσ
Δεν ζει μήτε θεόσ

Τον ουρανό που σου 'ταξα
Ήταν για τουσ αγγέλουσ
Ήταν γι' αυτούσ που φύγανε
Μονάχοι μια νυχτιά

Που δώσανε συγχώρεση
Και βρήκαν επιτέλουσ
Μια πέτρα να καθίσουνε
Στην άγια ερημιά

Τον ουρανό που γύρεψα
Να βρω στην αγκαλιά σου
Τον βρήκα μόνο μια στιγμή
Μα ήταν σαν βυθόσ

Ήταν βυθόσ μιασ θάλασσασ
Με τ' αμαρτήματά σου
Εκεί που μήτε άνθρωποσ
Δεν ζει μήτε θεόσ