มาโซคิสม์

ก็โลกที่โรคจิต โลกที่ซาดิสม์
เฝ้าคอยทรมานคนบนโลกให้แปรเปลี่ยนเป็นกากเดน
โลกที่มืดหม่น โลกที่ทุกข์ทน (เฮอ)
ปล่อยให้ความเดียวดาย (เฮอ)
ความงี่เง่าเอาเราไปทำอะไรบ้าบ้าบอบอ (เฮอ)

ทรมานบรรจงทรมานใจอย่างง่ายดาย
ทรมานยังคงทรมานจนเธอร้องครวญคราง
ทรมานค่อยค่อยทรมานใจมันด้านชา
ดั่งเทียนลนจิตใจให้เราจะเป็นจะตาย เย่
ในโลกที่โรคจิต

โลกที่วิปริต โลกที่อำมหิต
ปล่อยความทุกข์คลุกเคล้าปนความเศร้าละเลงเลือดแดงเจิ่งนอง
แส้ที่เฆี่ยนตีเทียนที่ลุกโชน (เฮอ)
เสกความรักให้เราฝันแล้วกระชากเอาไปกระทืบให้เละให้บี้แบน (เฮอ)

ทรมานบรรจงทรมานใจอย่างง่ายดาย
ทรมานยังคงทรมานจนเธอร้องครวญคราง
ทรมานค่อยค่อยทรมานใจมันด้านชา
ดั่งเทียนลนจิตใจให้เราจะเป็นจะตาย เย่

มอมเมา เมาเมา มอมเมา เมาเมา
มอมเมา เมาเมา มอม เมาเมา

เกลียดชัง หลอกลวง หื่นกาม ทำให้เราต้องวนหลงทาง
เวียนวนงมง่ายดายในความต้องการที่ไม่เคยพอ
เสพติดงอมแงมโดนทารุณกรรมจนใจด้านชา
รุนแรงสะใจติดใจในความรุนแรง เย่

ในโลกที่โรคจิต
กระทำย่ำยีต้องถูกเวียนเฆี่ยนตี

มาโซคิสม์ให้เราเป็นมาโซคิสม์
เจ้าโลกที่อำมหิตเปลี่ยนเราเป็นมาโซคิสม์
ให้ดิ้นทุรนทุรายอยู่อย่างกระวนกระวาย
สติกระจุยกระจายให้เราตะกุยตะกาย
ให้เราเป็นมาโซคิสม์