Ένα Μαχαίρι [Live]

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζωνη μου σφιγμένο
Ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
Όπωσ αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδεσ
Που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' αλγέρι

Θυμάμαι ωσ τώρα να 'τανε το γέρο παλαιοπώλη
Όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του γκόγια
Ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολέσ σχισμένεσ
Να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια

Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεισ ν' αγοράσεισ
Με ιστορίεσ αλλόκοτεσ ο θρύλοσ το 'χει ζωσει
Κι όλοι το ξέρουν πωσ αυτοί που κάποια φορά το 'χαν
Καθένασ κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει

Ο δον μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη δόνα τζούλια
Την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε
Ο κόντε αντόνιο μια βραδιά τον δύστυχο αδελφό του
Με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε

Ένασ αράπησ τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
Και κάποιοσ ναύτησ ιταλόσ ένα γραικό λοστρόμο
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο

Σκύψε και δεσ το μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει
Είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο
Μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεισ
Πόσο έχει μόνο φράγκα εφτά αφού το θέλεισ πάρ'το

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζωνη μου σφιγμένο
Που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου
Κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω
Φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου