Khudaya Vey
ਕੱਚ ਦਿਆ ਖ੍ਵਹਿਸ਼ਾ
ਲੈਕੇ ਖ੍ਵਾਬ ਦਿਲ ਨੇ
ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਦੇਸ ਵਸਾਏ
ਤਾਯੋਨ ਰੋਣਾ ਪਈ ਗਯਾ
ਪੌਡੀ ਤੇ ਲਕੀਰਾਂ ਲਾਕੇ
ਸਾਡੀ ਤਕ਼ਦੀਰਾਂ ਵੇਲ
ਰੱਬਾ ਵੇ ਤੂ ਫੈਸਲੇ ਸੁਣਾਏ
ਤਾਯੋਨ ਰੋਣਾ ਪਈ ਗਯਾ
ਰੋਗ ਲਾਕੇ ਦਰ੍ਦ ਦੇਕੇ
ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ ਗਯਾ ਕ੍ਯੂਂ ਡੋਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ
ਅਧੀ ਰਾਤ ਵੇਖਾਣ ਅਸਮਾਨ ਨੂ
ਕਿਹਦੇ ਤਾਰੇ ਵਿਚ ਤੂ ਡਿਸ’ਦਾ ਆਏ
ਕੱਲੀ ਬੇਹਿਕੇ ਢੂੰਡਣ ਵਿਚ ਦਿਲ ਤੇ
ਸੋਹਣੇਯਾ ਤੂ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵੱਸ’ਦਾ ਆਏ
ਰੱਬ ਮਿਲੇਯਾ ਵਿਚ
ਦਿਲ ਦੇ ਨਾ ਮਿਲੇਯਾ ਮਾਹੀ
ਇਸ਼੍ਕ਼ ਮੇਰੇ ਦੀ
ਆਸ਼੍ਕ਼ ਵੀ ਦੇਣ ਗਵਾਹੀ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ
ਮੁਖ ਚਾਲੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗਨੀ
ਮੁਖੀ ਨਾ ਕਹਾਣੀ ਪਰ ਸੈਡੀ ਸੱਜਣਾ
ਕਿਹਦੇ ਵਿਹਲੇ ਰਾਬ ਨੇ ਬਣਯੀ
ਓ ਆਸਿਕ਼ਾ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਬਾਡੀ ਤਦੀ ਸੱਜਣਾ
ਯਾਰ ਦੇ ਖਾਤਿਰ
ਸਾਰੇ ਦੁਖ ਸੇ ਜਾਂਦੇ
ਲਗਿਆ ਵਾਲੇ ਚੈਨ ਕਦੇ ਨਹੀ ਪਾਂਡੇ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਨੇ ਕਿੱਤਾ ਮੈਨੂ ਚੂਰ
ਖੁਦਇਆ ਵੇ ਮੇਤੋਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੁਸੂਰ