Από καλό κι από κακό

Από καλό κι από κακό
Σκοτάδι τρύπιο είναι το φωσ
Φωνή μου πού νυχτώνεισ

Η φωνή μου ακουμπάει στην ελιά
Και τυλιγμένη στην προβιά
Ξεχειμωνιάζει

Πότε ο αέρασ πάλι
Αχ αεράκι μου
Πότε ο αέρασ πάλι
Το αδερφάκι μου
Πότε θα με φυσήξει
Θα με γλυκοξυπνήσει
Πότε ασώματεσ μορφέσ
Και στοχασμοί πολεμιστέσ
Θα μ' ανταμώσουν

Από καλό κι από κακό
Στοιχειώνει μέσα μου το φωσ
Σ' ένα βαθύ πηγάδι

Και γυρίζει με στιχάκια στην ποδιά
Με μια ολόχρυση προβιά
Κι ένα κοντάρι