Το δάκρυ

Κοιμόσουνα στα χέρια μου και μου ‘φυγε ένα δάκρυ
Το πρόσωπο χαράκωσε ωσ των χειλιών την άκρη
Και από κει για το λαιμό ξεκίνησε να πάει
Μα έμπλεξε στα μαλλάκια σου και χάθηκε και πάει

Έτσι μου φαίνεται κι εγώ τώρα κοντά σου που είμαι
Έτσι σαν δάκρυ θα χαθώ κι αυτό αδικία είναι
Δε με λυπήθηκε ο θεόσ και μ' άφησε μονάχο
Τα δάκρυά μου συντροφιά αυτά μονάχα να ‘χω

Και πήρε και σε ξύπνησε ο θόρυβοσ τησ μέρασ
Κι έγινεσ σκέψη μακρινή και απαλόσ αγέρασ
Πλάκα μου κάνεισ βρε ζωή και ντύθηκεσ ρουφιάνα
Όμωσ βαθιά σε αγαπώ σαν να σε έχω μάνα

Γιατί μου φαίνεται κι εγώ τώρα κοντά σου που είμαι
Έτσι σαν δάκρυ θα χαθώ κι αυτό αδικία είναι
Δεν με λυπήθηκε ο θεόσ και μ' άφησε μονάχο
Τα δάκρυά μου συντροφιά αυτά μονάχα να ‘χω