Katrina

Katrina van die Bo-kaap het voor haar deur gestaan
‘n Boot lê in die hawe
Matrose kom al aan

Oor Strandstraat na die Boereplein, die donker strate in
En netnou sal Katrina se nagtaak weer begin

‘n Halfverlepte hoedjie hang parmantig oor een oog
Die rooi veer is verinneweer maar staan nog met ‘n boog

Katrina dra haar beste rok, sy stryk die kreukels plat
So fyn asof ‘n vryer wag het sy haar uitgevat

Maar eer sy van haar huis gaan kyk sy ‘n keer weer om
Lank sal die leë ure wees voordat sy daar kan kom

Katrina stap deur Roosstraat, astrant met slentergang
Wie raai nou aan haar houding dat sy na huis verlang

Nou kom sy by haar susters
Die rawe van die nag
Wat by die hoeke uitskel of somber staan en wag

Katrina ken haar roeping
‘n Harpy van die eer
‘n Noodgedwonge rower wat alles tog ontbeer

Katrina haat die lewe
Katrina vrees die dood
Katrina gaan haar slentergang verdien haar bitter brood