Proskynitis Sto Homa

Σαν το πουλί χωρίσ φωλιά
Στην ερημιά κοιμήθηκα
Μα σένα αστέρι του βοριά
Ποτέ δε σ' απαρνήθηκα

Αγέρασ είσαι που ξυπνά
Στη μνήμη και στο αίμα μου
Φεγγάρι που βασίλεψεσ
Στο θαλασσί το βλέμμα μου

Με αλυσίδεσ με σχοινιά
Και με καρφιά στο σώμα
Δάκρυ έχω γίνει κι εκκλησιά
Προσκυνητήσ στο χώμα

Για τα μεγάλα δράματα
Θα γράψει κι η ιστορία
Μα εγώ σε ψάχνω μάτια μου
Στησ γησ την εξορία

Κι αν μ' αρνηθείσ και δε με θεσ
Ποτέ μη μου το γράψεισ
Δάκρυ θολό ο έρωτασ
Μα συ ποτέ μην κλάψεισ