Szopa W Pobliżu Statku
Szopa w pobliżu statku
Uszu dobiegł dziwny bulgot maszyny
Tu człeka z nóg zwala odór organiczny
Gościowi ktoś wlał do uszu betonu
Gdy wszedł w smugę koloru zielonego mosiądzu
Nie było słychać śpiewu żadnych ptaków
Spojrzał jak znikają w zielonym blasku
Jak dziecko zapadłe w letarg był słaby
Widział zielony blask pod powiekami
Świecił się przez szpary między deskami
Znacząc ściany jasnymi tatuażami
Znowu ten sen stanął mu przed oczami
Ponurzy szewcy walili młotkami
Głośno się śmiejąc za starymi drzwiami
Szopę zostawił za swymi plecami
Bulgotała w gęstniejących ciemnościach
Aż tak jasna że przyćmiewała blask słońca
W zachodniej części wieży na ratuszu
Tuż za ogrodzeniem jest cmentarz na wzgórzu
Na nim jakiś typ rozdziawia swój pysk
Bo w słońcu się błyszczy monstrualny dysk
Okrągły obiekt to statek kosmiczny
Więc uniósł do oka aparat fotograficzny
Zaczął nieporadnie sondować myśli
Zostały wytarte jak kreda z tablicy
Przed gościem stał talerzowaty kształt
Aż raptеm gorący młot walnął go w bark
Żar pieca próbował spalić od wewnątrz
Jednak typowi było już wszystko jеdno
Oczy zasnute mgła bardzo spuchły
Wypełnione fosforem potem wybuchły
Twarz trupioblada była po wypadku
Taki jest los świadków w pobliżu tego statku