Segðu já
Þorsteinn Einarsson
Á rauðu tungli rís ég upp
og reyni að átta mig á því
það skín á ný með skærri mynd
sé varla á himninum ský
hann tekur rof og hefur frá
það heiðar til eftir skúrina
beiskur hiti hunangsfall
hef mig vart út á götuna
segðu,segðu,segðu,segðu já
strangur vegur fyrir fót
finnst mér þó verra að kveðja
að aftan hef ég enga bót
og ætla á þig að veðja
nú finnst mér hálfnað heim til þín
hvaðan sem vindur á stendur
á meðan þerrisólin skín
ég sæki á þínar lendur
segðu,segðu,segðu,segðu já